‘Familie’-acteur en verpleegkundige Stef Vanlee is het beu: “Ik hoef hier geen snoepje voor, wél een beetje waardering”

Fervente televisiekijkers kennen hem misschien uit onder meer ‘Familie’ of ‘Dertigers’, maar momenteel werkt acteur Stef Vanlee voltijds op de spoedafdeling van het Antwerpse Jan Palfijnziekenhuis.

In een Facebookpost moet Stef toch duidelijk even zijn hart luchten. “Vandaag werpen ze mij de titel van held in de schoot”, begint hij zijn relaas. “Al voel ik mij helemaal niet zo. In onze job als verpleegkundige verrichten we misschien heldendaden maar ontvingen hiervoor tot op heden zelden applaus. Vandaag is dat anders. Dagelijks krijgen we nu applaus voor onze inspanningen tijdens deze coronacrisis."

Zorgen voor de medemens noemt hij gewoon “zijn job”, en hij benadrukt dat hij de warme aandacht die hij en zijn collega’s de laatste weken krijgen, enorm op prijs stelt. “Zeer fijn. Een knikje, een lach en een blozende dankuwel. Het voelt een beetje onwennig om zoveel lof over ons heen te krijgen. Zoveel appreciatie zijn we niet gewend."

Sussen met een premie

Toch krijgen de verpleegkundigen niet van iedereen de lof die ze werkelijk verdienen, vindt Stef. Al wordt er wel om gevraagd. Niet aan de bevolking, wel aan de overheid. “De waardering blijft al jaren uit. De witte woede ten spijt”, klinkt het teleurgesteld. “Een verpleegkundige is niet zomaar een pion. Het zijn stuk voor stuk figuren die een deel van de samenleving dragen."

“Sinds jaar en dag smeken we om een herwaardering van ons beroep”, vervolgt de acteur. “Dit op organisatorisch vlak, met betere en nauwkeurige functieomschrijvingen, een betere bezoldiging en de erkenning van een zwaar beroep. Terwijl covid-19 de hoogmis speelt, bedankt en sust de overheid ons met een premie."

Versnelling hoger schakelen

“Ik hoef geen snoepje omdat we flink zijn”, benadrukt Stef. “Ik verlang naar initiatieven op lange termijn, waardoor verpleegkunde terug als attractief wordt beschouwd. Zowel voor mensen die al jaren in de zorg staan, als voor jonge mensen die hier hun toekomst in zien."

“Wanneer ik mezelf kan teleporteren of met een cape kan vliegen door de stad, dan mag je mij een held noemen. Een heldenkenmerk dat we alvast hebben, is dat we ontzettend snel kunnen schakelen. Waar andere mensen wegkijken, gaan wij, verpleegkundigen, door”, luidt het. “Hoog tijd voor de politiek om heldhaftig te handelen en een versnelling hoger te schakelen. Wij hebben ons intussen bewezen, nu is het aan jullie!"