Kat Kerkhofs geeft alle details over haar dikke borsten: "Ik wil ze showen"
Bij het YouTube-kanaal Supercontent las Kat Kerkhofs negatieve commentaren over zichzelf voor. Het viel haar toen op dat het veel over haar borsten ging. Op Instagram schreef ze daarop een uitgebreide tekst.
Kat zoomt in op bodyshaming. “Ik herinner me nog haarscherp de schaamte en onzekerheid die ik voelde als puber, toen diezelfde woorden als stempel op mij kleefden. Door het puur toeval dat ‘genetica’ heet ben ik in één zomer tijd van een A-cup naar een D-cup gegaan. Je kan dus zeggen dat mijn eerste schooldag in het derde middelbaar niet echt onopgemerkt voorbijging. Dat klasgenootjes achter je rug roddelen is iets dat verschrikkelijk voelt op zo’n moment, alsof je hele wereld in elkaar stort (geloof me, dat is niet zo). Helaas is dat ook iets dat bij opgroeien hoort, iedereen daar moet immers nog volwassen worden, it’s part of the (very stupid) proces. Wat echter geen deel van dat proces hoort uit te maken is het seksualiseren dat ermee gepaard gaat in de maatschappij", vertelt Kat.
"Plotsklaps ben je geen kind meer, maar een vrouw, en zo word je vanaf dan ook beoordeeld. Ik herinner me nog goed het groepje mannen dat elkaar al lachend begon aan te stoten en de goorste dingen riepen toen ik, al half beschaamd door de veranderingen van mijn lichaam, in mijn nieuwe topje met ‘spaghettibandjes’ voorbijliep op de zeedijk. Ik voel nog steeds de paniek die toen in mij raasde, ik was een regelrechte bakvis en had nog niet eens met een jongen gekust. Mijn mama, die op dat moment achter mij liep, is de heldin van mijn herinnering toen ze naar die mannen toeging om ze uit te kafferen: ‘Schamen jullie je niet? Het kon je dochter zijn!’”, klinkt het.
"Het punt is dat ik er heus niet altijd aan herinnerd moest worden dat ik ‘dikke tieten’ had, mijn rug gaf dat gelukkig al wel aan. Ik groeide daarna ook nog, en zo’n lichaamsdelen hebben spijtig genoeg de neiging om samen met jou verder uit te zetten. De vakantie naar Spanje met vriendinnen die allemaal in hun hippe bikini’s rondhuppelden, terwijl ik in de speciaalzaak een bomma-exemplaar had gevonden en me de hele tijd moest verhullen in talloze topjes en losse kleedjes, was dé druppel. Nee, niet de rugpijn – op die leeftijd heb je belangrijkere prioriteiten. Met een cup dubbel E op een smal meisjeslichaam heb ik op mijn negentiende een borstverkleining laten uitvoeren. Dat zorgde toen natuurlijk weer voor heel wat achterklap, maar ik ben er tot op de dag van vandaag enorm blij mee. Hiermee wil ik vooral niet zeggen dat dit voor iedereen een oplossing is, maar voor mij was het zowat onhoudbaar geworden om het niet te doen. Ik heb daar nooit veel met mensen buiten mijn kring over gepraat, dat leek toch maar weer iets om je over te schamen. Borsten zitten namelijk altijd ingebed in een seksuele sfeer, en wat als mensen je beschadigd zouden vinden, of niet meer aantrekkelijk? Wat een gedoe toch hè, voor twee dingen waar je in de eerste plaats niet voor hebt gekozen, maar de hele wereld je toch op beoordeelt."
“De chirurg die me toen behandelde moest lachen toen ik heel overtuigd zei dat ik een A-cup wou. Hij werkte niet zo, het moest vooral in proportie zijn omdat het heel raar zou zijn als ik nu opeens kleine borsten zou hebben. Daar ben ik hem achteraf heel dankbaar voor. Mijn ‘dikke tetten’ behoren inderdaad tot mijn identiteit, en ik heb geleerd om er trots op te zijn. Ik schaam me ook niet meer over mijn operatie, die littekens zijn nu deel van mij. Er is niks mis met je mooi te voelen door je borsten, welke grootte ook, en ze soms te willen showen. Het is vooral ook écht niet onze verantwoordelijkheid hoe andere mensen daarop reageren, iedereen staat in voor zijn eigen gedrag”, aldus Kat.
