Kim De Gelder bijt stuk uit arm van cipier: "Hij zei dat het hem smaakte"

Kim de Gelder wordt geïnterneerd. In de gevangenis konden ze geen kant meer uit met De Gelder, zo vertelt zijn advocaat Jacques Haentjes.

"Omdat ze in Oudenaarde geen blijf met hem wisten, stuurden ze hem naar de ziekenboeg in Brugge. Na zes, zeven maanden keerde hij terug naar Oudenaarde. Die eerste nacht heeft hij tot ’s morgens liggen huilen als een wolf. Hij kreeg een tuchtsanctie en vloog de isoleercel in. Ik kan u zeggen: er is geen hond in Vlaanderen die een slechter hok heeft", vertelt Haentjes in Humo.

"Het is een betonnen ruimte met vier blinde muren, een stenen koker eigenlijk. In één hoek ligt een matras uit mousse met een paardendeken, in de andere hoek staat een toilet. Om het toilet door te spoelen, moet je een cipier bellen. Boven in de muur is één klein raam waar wat licht binnenvalt, maar je zit een hele dag in het halfduister. Er is geen klok, geen afleiding, niets."

"Hij heeft er twee keer gezeten. Eén keer voor het proces, en één keer erna, toen hij de gevangenis had wakker gehouden met zijn gehuil. Ik ben toen gaan pleiten bij dedirectie om hem daaruit te halen. Een tuchtsanctie heeft op hem geen enkel effect. Nog dezelfde dag hebben ze hem teruggestuurd naar zijn gewone cel. Dat was een jaar na zijn proces. Toen al begon men in Oudenaarde in te zien dat ze niets met die jongen konden aanvangen."

Psychiater Karel Ringoet vult aan. "Het probleem was dat hij zijn medicijnen niet wilde nemen. Als hij een tijdje zijn medicijnen niet nam, werd hij agressief. Hij heeft ooit een stuk uit de arm van een cipier gebeten. Hij zei dat het hem smaakte."