Terminale mama (41) van twee jonge kindjes doet emotionele oproep op radiozender Joe: “Ik ga sterven en dat zal snel gebeuren”

Begin augustus van vorig jaar werd bij Tina Vandenbosch borstkanker vastgesteld. In februari hoorde ze dat ze terminaal ziek is. Sindsdien gaat ze op zoek naar tips om tastbare herinneringen achter te laten.

"Tot twee weken geleden werd er gedacht dat ik nog steeds kon genezen”, vertelt Tina op radiozender Joe. “Maar dan belandde ik op spoed met pijn in mijn rechterzijde. Toen bleek dat de kanker uitgezaaid was naar mijn lever. Plots kreeg ik te horen dat ik in stadium vier zat en dus ongeneesbaar ben."

Tina ondergaat nu chemosessies om de pijn te verminderen. “Het is een soort van palliatieve behandeling om me wat meer comfort te geven. Want de prognose blijft dezelfde. Ik ga sterven en dat zal ook vrij snel gebeuren”, is Tina realistisch. “Wanneer dat zal zijn, is niet duidelijk, maar de dokters durven niet langer dan een jaar vooruit te kijken."

Sinds de vreselijke diagnose is Tina op zoek naar tips over hoe ze niet vergeten kan worden. “In eerste instantie vond ik het idee dat ik vergeten zal worden heel erg. Mijn kindjes van 3 en 4 jaar zijn heel jong en zullen zich niets van mij herinneren. Maar anderzijds vind ik het ook heel erg voor hen. Want heel hun leven lang zullen ze zich bij belangrijke momenten afvragen hoe ik erover denk."

Tina is van mening dat je, als je weet dat je gaat sterven, je er maar beter op kan voorbereiden. “Dat kan door een emotionele nalatenschap te creëren voor als de kinderen daar later nood aan zouden hebben. Ik wil dingen achterlaten zodat ze het gevoel hebben dat ik er toch ben."

Tina is vooral op zoek naar tips van mensen die op jonge leeftijd hun ouders verloren zijn: “Zij kunnen zeggen wat zij altijd gemist hebben. Ik hoor vooral tips zoals foto’s en videomateriaal. Sommigen zeggen ook dat ze gerust een jaar van hun leven zouden afgeven om gewoon nog eens de stem van hun vader te horen."

Tina heeft nog niet aan haar kindjes gezegd dat ze niet lang meer te leven heeft. “Ze weten dat ik ziek ben. Maar omdat we niet weten wanneer het exact zal gebeuren, willen wij hen ook nog niet belasten met het idee ‘zou mama er nog zijn’. Want ze leven nu met het idee dat mama er is, en daar zijn ze blij mee. En we willen dat nu ook zo houden”, besluit ze.