Luk Alloo praat in Primo met heel veel respect over zijn ouders. Hij denkt er nog vaak aan.
"Ik heb alles van hen geleerd. Het is bijzonder jammer dat ze er al jaren niet meer zijn. Mijn vader ontviel me vijfentwintig jaar geleden, mijn moeder elf jaar", vertelt Luk.
"Dat is al een hele tijd dat ik wees ben", vervolgt Luk. "Sinds die dag ben ik ook de eindverantwoordelijke, zo voelt het aan. Ik kan mijn gevoel en mijn gedachtegoed niet meer toetsen. Je bent zoon-af."