Kankerpatiënt (40) en moeder van drie is op zichzelf aangewezen door corona: “Ik weet niet hoe lang ik dit nog volhoud”

Voor wie met kanker te maken heeft, zijn het extra moeilijke tijden. Bij de Nederlandse Veroniek Hoogendoorn (40) werd in 2016 een zeldzame vorm van huidkanker vastgesteld. Toen er twee jaar later sprake was van uitzaaiingen, begon ze meteen met immuuntherapie.

Veroniek ondergaat een tweewekelijkse kuur om haar immuuntherapie te versterken, zodat het kankercellen kan opsporen en aanvallen. Haar eerstvolgende kuur werd echter uitgesteld. Aangezien de dokters niet weten hoe haar immuunsysteem zal reageren als zij besmet raakt, willen ze voor Veroniek zo weinig mogelijk contactmomenten.

Hoogendoorn maakt zich zorgen over wat er gebeurt als ze verschijnselen van het virus krijgt. "Normaal gesproken mag ik nooit zomaar naar een huisarts of regionaal ziekenhuis gaan”, zegt Veroniek aan NOS. “Het AVL (Antoni van Leeuwenhoek Ziekenhuis in Amsterdam, nvdr.) heeft de leiding. Maar nu kan ik daar niet naartoe als ik verschijnselen zou krijgen. In die zin kan ik niet rekenen op de mensen die al 3,5 jaar mijn anker zijn."

De moeder van drie kinderen (4, 7 en 9) maakt zich dan ook zorgen om haar kroost. Zij kunnen niet naar de opvang, niet naar familie, en niet naar vriendjes en vriendinnetjes waarvan de ouders normaal hulp aanbieden.

"Mijn jongste gaat nu noodgedwongen meer dan normaal naar mijn ouders toe”, zegt Veroniek. “Ook al vormt dat voor hen een risico, ze zijn in de zeventig. Verder is het netwerk dus helemaal ingestort."

De partner van Veroniek heeft een eigen bedrijf en haar kinderen moeten hun schoolwerk doen. Dat gebeurt nu allemaal thuis, "maar het is heel zwaar", zegt ze. "Ik heb te weinig energie om mijn kinderen te helpen met school, maar ik probeer het wel. Ik was er gisteravond erg emotioneel over en ik vraag me af hoe lang we dit nog volhouden."