Er is meer aan de hand met Wout van Aert: "Dit kan hij niet meer volhouden"

Het voorjaar van Wout van Aert leest als een lijstje van net niet. Vierde in de Ronde van Vlaanderen én Parijs-Roubaix, tweede in Dwars door Vlaanderen én de Brabantse Pijl. En steeds weer diezelfde vaststelling: hij komt tekort in de sprint.

Wie alleen naar de uitslagen kijkt, ziet een renner die altijd meedoet voor de prijzen. Maar wie naar het koersverloop kijkt, merkt ook: telkens gaat het mis in de laatste meters. Zelfs tegen Remco Evenepoel, geen erkende spurter, werd Van Aert in Overijse geklopt. “Aan het einde van een zware koers wint de sterkste,” stelt Hans Vandeweghe in De Morgen. “En dat was Remco, niet Wout.”

Vandeweghe ziet iets vreemd. “De Brabantse Pijl is niet de zwaarste koers van het voorjaar. Toch zat Van Aert er compleet door. Hoe kan dat?” De vraag rijst of Van Aert te veel energie verspeelt onderweg, of dat er structureel iets ontbreekt in zijn voorbereiding. Want ook in Dwars door Vlaanderen moest hij de duimen leggen in de spurt.

Officieel klonk Van Aert na afloop laconiek: “Niet heel teleurgesteld.” Maar Vandeweghe gelooft daar niets van. “Hij zegt dat hij tevreden is, maar dat kan je niet blijven volhouden als je elke keer verliest van iemand die intrinsiek minder snel is.” En dat begint te wegen: op de ploeg, op de media, en ongetwijfeld ook op Van Aert zelf. “Als je 3,5 miljoen per jaar verdient, mag daar een afwerking bij horen.”