Marc Sergeant heeft iets opmerkelijks gezien tussen Wout van Aert en Remco Evenepoel

Het beeld was krachtig: twee Belgische klasbakken die zij aan zij de slotmeters van de Brabantse Pijl aansnijden. En dan — onverwacht voor velen — is het Remco Evenepoel die als eerste over de streep bolt, met Wout van Aert als tweede. Geen solo, geen typische Remco-demarrage vanop vijftien kilometer, maar een sprint-à-deux tegen de man die bekendstaat om zijn explosieve eindschot. En precies daar ligt de betekenis van deze overwinning.

Er werd even gespeculeerd: zou Remco gas terugnemen voor Wout? In Tokio was het immers Van Aert die in dienst reed van Evenepoel. Maar de benen spraken harder dan het verleden. Remco reed niet om terug te geven, maar om te winnen. “Ik dacht heel even dat hij misschien iets wilde rechtzetten", gaf Marc Sergeant toe in Het Nieuwsblad. “Maar niets daarvan: dit was een overwinning in eigen naam.”

Wout van Aert was niet slecht, integendeel. Maar in de finale brak hij. Terwijl Evenepoel ogenschijnlijk moeiteloos klom, zag Sergeant iets fundamenteels veranderen in het duel. “Remco heeft hem op die slotklim letterlijk kapot gereden.” De sprint was het sluitstuk van een duel dat al eerder beslecht was.

De verwachting dat Van Aert het zou afmaken op explosiviteit bleek ijdel. “We vergaten hoe zwaar de koers al was geweest. En Wout, die letterlijk een kop groter is dan de rest, had nergens schaduw of slipstream.”

Voor Evenepoel is deze overwinning geen tussendoortje. Het is een signaal. Hij komt met vertrouwen aan de start van de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl en Luik-Bastenaken-Luik. Daar wacht Tadej Pogačar. En hoewel die tot de absolute wereldtop behoort, zal Remco zich niet inhouden.