Luk Alloo is er het hart van in: “Het noodlot beslist er helaas soms anders over”

Luk Alloo portretteert morgen, woensdag 31 maart om 21.55, in ‘Alloo’ bij VTM drie getuigen die te vroeg afscheid moeten nemen van het leven. Zo kampt Daniël met jongdementie, maar staat ondanks alles rationeel in het leven.

“Mijn dagen zijn beperkt en dementie is helaas onomkeerbaar. Toen ik de diagnose hoorde, stortte mijn wereld in. Vanaf het moment dat ik niemand meer herken of een pamper moet dragen, wil ik afscheid nemen. Mijn euthanasiepapieren liggen klaar.” Lucrece, de vrouw van Daniël, reageert emotioneel: “Daniël heeft nog maximum zes jaar te leven. We moeten dus genieten. Hij is altijd sportief geweest en heeft nooit gerookt of gedronken. Dan vraag ik mij af: waarom hij?”

Een half miljoen Belgen lijdt aan een zeldzame aandoening die amper onder de aandacht komt. Hadewijck lijdt aan zo'n zeldzame ziekte: de hersenziekte ‘multiple systeem atrofie’ (MSA), waarbij de zenuwen van de hersencellen afsterven en daardoor ook alle spieren. “Ik kreeg in 2015 het verdict”, aldus Hadewijck. “De diagnose was vernietigend. Mijn kleinkinderen zijn mijn motivatie om positief te blijven. Er is zelfs nog eentje op komst.” Fred, de man van Hadewijck, kijkt enorm op naar haar: “Je moet eens elke dag opstaan in de wetenschap dat je steeds achteruit gaat. Ik zou het niet kunnen.”

Pieter heeft terminale kanker en praat open over zijn ziekte. “Vijf jaar geleden kreeg ik galblaaskanker. Na een operatie was ik oké, maar begin dit jaar had ik terug kanker, die inmiddels is uitgezaaid. Een operatie zal niets meer uithalen.” Pieter gaf een groot feest om van iedereen afscheid te kunnen nemen. “Ik was blij dat ik dit kon doen. Het delen van je verhaal en positief zijn is de beste therapie.” Pieter werd opgenomen in het ziekenhuis omdat hij thuis niet langer verzorgd kon worden. Hij koos uiteindelijk voor euthanasie.

Luk Alloo: “Iedereen droomt ervan om alles uit het leven te halen en oud te worden, maar het noodlot beslist helaas soms anders over het leven. Het is ontroerend om te zien hoe mensen hun moeilijkheden, ellende en miserie omarmen en er positief over praten. Het was een privilege om Pieter, Hadewijck en Daniël te mogen interviewen. Ik buig diep het hoofd voor hen.”