Willy Sommers: “Dit was een uniek moment in mijn leven”

Wie het levenspad van zanger Willy Sommers wil volgen, kan dat via zijn biografie ‘De Soundtrack Van Mijn Leven’.

Vandaag is Willy Sommers niet meer weg te denken uit de Vlaamse showbizz. Hij is een echte performer die steeds het feest doet starten. Maar ooit was hij ook een anonieme student, die zonder het zelf te beseffen, plots wereldberoemd werd. Genoeg herinneringen om te bundelen, zo blijkt. In een interview aan onze redactie vertelt hij over die momenten.

“Ik stond in 2021 precies vijftig jaar op de planken als Vlaams platenartiest. Voor die periode speelde ik wel in een coverband, waar ik gitarist was. In ‘71, dus nu al 51 jaar geleden, kreeg ik de kans om een plaat te maken en werd ik ontdekt door mijn muzikale vader Roland Verlooven, die twee jaar geleden ongeveer overleden is."

“Roland was op prospectie voor nieuw talent, want ‘The Voice’ en ‘Idool’ bestonden nog niet in die tijd. De producers van platenfirma’s moesten echt naar artiesten gaan kijken in bepaalde zalen en tenten. Ik ben vervolgens uit die coverband gestapt om Vlaamse platen te gaan maken. Dus dat komt neer op vijftig jaar carrière.”

“Daarom hadden we het idee bij de platenfirma om dat gegeven toch op een of andere manier in het licht te zetten. Dat is een belangrijk feit. Een uitgeverij voor boeken is ook geïnteresseerd geworden in het nieuwe album ‘De Soundtrack Van M’n Leven’. ‘Het zou voor veel mensen leuk zijn als Willy Sommers een boek uitbrengt’, klonk het.”

“Elk hoofdstuk in het boek heeft een soort van connectie met momenten in mijn leven. Bijvoorbeeld hoofdstuk een is hoe het allemaal begon. Dat was dan toen Roland Verlooven me ontdekte. Daarna gaat het een heel hoofdstuk over mijn fans. Ik had in het begin van mijn carrière de grootste fanclub van Vlaanderen, met meer dan 15.000 leden. Dat was enorm.”

“Na dat stuk is er een hoofdstuk gewijd aan mijn carrière in het buitenland, want wat ook zeer merkwaardig was: ik stond in Vlaanderen op nummer een met ‘Zeven Anjers, Zeven Rozen’, en dat werd opgepikt op het Midem Festival in Cannes. Dat is een groot festival dat jaarlijks plaatsvindt in Cannes en waar platenfirma’s van over de hele wereld samenkomen om hun producten aan elkaar te verkopen.”

“Plots was er een Spaanse firma die geïnteresseerd was in mij om ‘Zeven Anjers, Zeven Rozen’ in het Spaans te zingen. En voor mij was dat ook verrassend, want ik sprak ook geen Spaans. Maar ze wilden absoluut die zanger van ‘Zeven Anjers, Zeven Rozen’ ook in het Spaans opnemen.”

“Ik ben vervolgens wat Spaans beginnen studeren en heb dat liedje opgenomen in het Spaans. En wonderwel: het werd ook nummer een in Spanje. Dat was zeer raar, want ik studeerde ook nog. Ik zat toen in mijn tweede jaar regentaat Nederland-Engels-Duits. En plots overviel me dat allemaal. Ik ben eigenlijk in mijn tweede jaar moeten stoppen met studeren.”

“Ik vroeg aan m’n ouders: ‘Mag ik eens een jaar proberen om die carrière uit te bouwen? Daarna zullen we wel zien, want dan kan ik mijn laatste jaar regentaat nog hervatten.’ Maar ja, de trein was vertrokken. Ik ben er op tijd opgesprongen en nu zijn we al 51 jaar later.”

“Dat was een zeer vreemd gevoel, want tot mijn achttien jaar was ik een student, een anonieme jongen die door het leven ging. Ik sportte veel en was zeer sociaal bij alle activiteiten betrokken. Ik zat bij de KLJ, ik speelde voetbal, ik zat ik in een toneelgezelschap en speelde bij de fanfare. Ik ging bovendien naar de muziekschool en ik speelde in een coverband.”

“Mijn ouders zeiden vaak tegen me: ‘Hoe jij dat kan combineren, da’s ongelooflijk. En toch nog goed studeren.’ Ik moest mijn studies wel goed afwerken. Dat was een voorwaarde om al mijn nevenactiviteiten te mogen doen. En plots werd ik van de ene dag op de andere bekend in Vlaanderen. Ik verscheen op de televisie en ze hoorden me op de radio.”

“Op de speelplaats van de school waar ik mijn lessen volgde, hoorde ik: ‘Oh, Willy!’ Die anonimiteit verdween plots. Voor mij was dat erg vreemd. Ik heb me dikwijls in de arm moeten knijpen: ‘Ben ik aan het dromen? Is het echt wat hier gebeurt?’ Ja, het is echt. Het was een zware stap naar de bekendheid.”

“Het eerste moment is mijn kennismaking met Roland Verlooven, mijn ontdekker. Hij heeft mijn leven bepaald en ervoor gezorgd dat ik niet in het onderwijs zou gaan. Hij heeft me de kans geboden om platen te gaan maken. Dat was voor mij een uniek moment in mijn leven.”

“Het tweede meest speciale moment is mijn avontuur in het buitenland. Ik heb platen gemaakt in Frankrijk, Duitsland en Spanje. Ik moest om de maand naar Spanje voor tv-opnames en radio-interviews.”

“In de beginjaren, toen ik naar Spanje ging en op nummer een stond, deed ik mijn interviews in het Frans, want ik dacht: ‘De mensen gaan me misschien niet begrijpen in het Nederlands. Ik ga Frans praten.’ Ik dacht dat in Spanje veel mensen Frans verstonden, maar dat is niet waar.”

“Ik deed mijn interviews dus in het Frans en op een bepaald moment zei de platenbaas: ‘Als je volgende keer komt, doe dan je interviews in het Engels. Dan gaan ze je misschien beter begrijpen, want heel veel Spanjaarden begrijpen Engels.’ Daarop deed ik mijn interviews in het Engels.”

“Een maand later moest ik terug naar Spanje en hij zei: ‘Probeer toch wat Spaans te leren, want dat zou perfect zijn. Tja, je bent zo bekend geworden in Spanje, dat de mensen je wel zullen begrijpen.’”

“Later ben ik dan een cursus Spaans gaan volgen, en inderdaad de maanden nadien ging ik om de maand naar Sevilla, Madrid, Barcelona en Valencia, waar zich alle tv-stations bevonden, en kon ik mijn publiek die m’n platen kocht ook in het Spaans aanspreken. Dat was een goed moment.”