“U lijdt aan migraine.” Dat kreeg Natalie van de neuroloog te horen toen ze zes jaar geleden plots last kreeg van hevige hoofdpijn. Nog eens vier jaar later viel een juistere diagnose: clusterhoofdpijn.
Natalie leeft in constante pijn. De aanvallen die ze dagelijks tot een keer of acht krijgt te verduren, geven haar het gevoel dat iemand aan de binnenkant van haar hoofd met een vuist een gat in haar schedel probeert te maken. De pijn is zo erg, dat de euthanasiepapieren al klaarliggen.
Hoewel Natalie heel graag leeft, wil ze tijdens deze aanvallen soms het liefst van al haar hoofd tegen de muur slaan. “Je wilt geen einde maken aan je leven, maar wel aan die onuitstaanbare pijn”, zegt ze in Dag Allemaal.
Het moet niet gezegd dat de chronische hoofdpijn een gigantische impact heeft op haar leven. Zo geeft ze aan dat ze nog amper normaal kan functioneren. “Ik ben zowel fysiek als mentaal op en voel me geen 28 maar 60”, vertelt Natalie. Ook durft ze de deur niet meer uit, uit angst buitenshuis een aanval te krijgen.
Natalie heeft een zoontje van zeven, maar ze heeft het gevoel dat ze de jonge Damen tekortdoet. Naar een speeltuin gaan, bijvoorbeeld, is een hele opgave voor haar. Ze is wel realistisch genoeg om te beseffen dat ze misschien nooit zal genezen. “Ik hoop gewoon dat het draaglijk wordt en dat ik weer normaal kan functioneren, want nu heb ik geen levenskwaliteit”, besluit ze.