Filip Joos heeft in zijn column in De Standaard uitgehaald naar
Anderlecht. Het ontslag van materiaalman Simon Schoonjans valt Joos zwaar.
"Ik ken hem niet goed, zweer met de hand op het hart dat hij niet weet dat zijn naam in de krant verschijnt, maar heb via via wel een stukje van zijn levensverhaal gehoord. Goeie student, in het Brusselse. Ondernemende knul, had zelfs al een eigen bedrijfje toen hij nog op de schoolbanken zat. Tot het noodlot toesloeg. Leukemie. Na bange maanden en een lange revalidatie bood hij zich aan op Anderlecht, de club waar hij al van kindsbeen voor supporterde, voor vrijwilligerswerk", schrijft Joos in De Standaard.
"Hij mocht beginnen, verzorgde mee het veld, deed klusjes overal. Bleek daarbij zo pienter dat Herman Van Holsbeeck hem aan boord hees, in vast dienstverband. En was nu al een poos materiaalman, met ideeën over de invulling van die job. En hij kende ook nog iets van
voetbal, in die mate zelfs dat ik Hein Vanhaezebrouck weleens met hem zag praten, voor de match. En Hein praat alleen maar over voetbal, dat weet iedereen."
"Kortom: een jongen die je uit alle macht bij je club wil houden. Daar is bij Anderlecht anders over beslist. Dit is geen Daens-verhaal, Napoli (zoals Joos Schoonjans noemt, red.) werd niet uitgebuit op Anderlecht, integendeel, maar zijn ontslag is wel een voorbeeld van hoe rücksichtslos het kapitaal met arbeiders kan omgaan. En de spelers? Zij stuurden (misschien) een sms'je, en voetbalden voort. Passanten in het grote voetbalspel. Napoli, dat was een blijver."
"Cultuurbewakers zijn, anders dan algemeen wordt aangenomen, zelden voetballers of bestuurslui, veel vaker zijn het mensen als Napoli, Pier, Betty. Die ontsla je niet, die koester je."