Mathieu van der Poel heeft het afgelopen wielerjaar op de weg weer voor enkele spannende momenten gezorgd. Als papa
Adrie van der Poel terugblikt, vindt hij het grijpen van de gele trui in de Ronde van Frankrijk het mooiste moment.
“Weet je, we bellen elkaar niet zo vaak. Maar de avond voordien, na afloop van de openingsetappe, deden we dat wel”, herinnert van der Poel sr. zich. “Corinne en ik waren onderweg naar Frankrijk. ‘En? Hoe was’t?’, vroeg ik. Hij zuchtte. ‘Pa, ik krijg mijn benen van de Ronde van Zwitserland maar niet gevonden. Ik denk dat het aan die vuile spuit ligt’”, lacht hij.
“Zijn coronavaccin, bedoelde hij”, verklaart Adrie. “’Zou best kunnen’, antwoordde ik. ‘Hoe lang is het geleden?’ Hij: ‘Tien dagen nu.’ Ik zei: ‘Wel, zelf kwam ik na mijn vaccin tien dagen geen poot vooruit met de fiets. Mijn hartslag was oké, maar mijn gemiddelde zakte met 3 à 4 km/u. Misschien heb je wel hetzelfde voor. En morgen ben je top.’”
“Hij lachte wat bedenkelijk. En dan lukt het ’s anderdaags toch wel, zeker? Uitgerekend op die elfde dag! Misschien heeft het mentaal wel een klein beetje geholpen, wat ik vertelde.”