In ‘Château Planckaert’ zien we de Planckaert-clan verder aan hun droom bouwen: het renoveren van een kasteel in Frankrijk. In tegenstelling tot ‘De Planckaerts’ een kleine 20 jaar geleden, staat niet
Eddy Planckaert, maar wel zijn kroost in het midden van de belangstelling.
“Zo gaat dat: ik glijd nu naar de achtergrond, en onze kinderen komen in het licht”, zegt Eddy in Humo. “Ik ben niet langer het middelpunt van de clan. Francesco, Stephanie en Junior zijn nu in de fleur van hun leven, en hen zit die moderne maatschappij wél als gegoten. Is dat erg? Helemaal niet.”
De wielerlegende is altijd zichzelf gebleven, en geeft die eigenschap ook graag door aan zijn kinderen. “De grote fout die zoveel mensen maken, is dat ze de ander willen veranderen”, aldus Eddy. “Ik vind dat een kwalijke vorm van arrogantie: verwachten dat de ander op jou lijkt. Wij laten iedereen gewoon zijn. Al die verschillende persoonlijkheden in één vat gieten: dat kunnen wij.
"Onze kinderen willen het niet altijd anders, hoger en beter"
“Ik ben nog altijd de meest ambitieuze van de familie”, laat Eddy weten. “Niet in de zin van: status verwerven. Wel: dingen doen, grenzen verleggen. Onze kinderen hebben dat minder. Ze zijn goed in wat ze doen, en ze halen daar hun geluk uit. Ze willen het niet altijd anders, hoger en beter. En ze hebben gelijk, natuurlijk. ‘Wat heb je toch nog te bewijzen? Voor wie of voor wat moet je nog iets betekenen?’ Dat is wat Christa me altijd zegt. En ze heeft gelijk. Maar het is sterker dan mezelf”, besluit hij.