Lerares Bianca van der Meer schrijft dagelijks op haar blog hoe het eraan toegaat op een school voor speciaal onderwijs. De krant Groot Vlaardingen pikte haar verhaal op.
"Elke dag zet ik alle zeilen bij. Met andere woorden: ik voorkom dat er stoelen door de klas gaan”, zegt Bianca. “Ik los scheldpartijen op. Ik voorkom dat Alfred en Mohamed elkaar het ziekenhuis in trappen. Gewoon, door ertussen te staan. Dat het gestrekte been van Alfred mij op mijn enkels raakt, neem ik voor lief. Of op zijn minst, ik ben eraan gewend geraakt."
“Het is normaal. Ik kijk er simpelweg niet meer van op. Just another day”, vervolgt de Rotterdamse. “Meerdere keren per dag krijg ik te horen dat ik een kankerjuf ben. Of wijf. Kankerwijf. Ik moet vooral doodgaan. Bij voorkeur zo snel mogelijk. Als het even kan dan ook graag aan kanker. Ik slik. Ik tel. Ik ga door."
Klacht
Soms moet Bianca ingrijpen als het de spuigaten uitloopt, maar ook dan moet zij oppassen. Zo zet ze een voorbeeld op haar blog: “Drie jongens vechten met elkaar door de klas. Ze belanden plots achter mijn bureau. Ik schrik. Ik hef mijn arm op en duw. Ja, ik duw. Een paar dagen later zal blijken dat ik bij het schoolhoofd moet komen. Er ligt een klacht. Ik ga dit heus wel oplossen."
“Toch doet het zeer. Elke dag sta ik hier met geduld. Met empathie. En elke dag geef ik nieuwe kansen. Ik verzuip hier soms in. Terug in de klas. Geen enkele leerling luistert naar mij. Het stormt”, besluit ze. Op haar website en op de sociale media krijgt de lerares veel bijval en vooral veel respect.