Verontrustende berichten over Delphine Lecompte

Delphine Lecompte heeft het in haar wekelijkse column voor Humo naar goede gewoonte over wat haar bezighoudt. Dat zijn, op de voormalige vrachtwagenchauffeur Frank na, vooral pessimistische gedachten.

“We eten spieringkoteletten met jagerssaus en appelmoes”, schrijft Delphine op een bepaald moment. “We praten over Elisabeth Shue in ‘Leaving Las Vegas’. Daarna praten we over Jeremy Irons in de overbodige remake van ‘Lolita’. Tot slot praten we over mijn literaire ‘carrière’: over mijn snode plannen om die te saboteren en gelukkig te worden als hoedenmaakster in één of ander drankzuchtig Sloveens inteeltgehucht.”

“Maar mijn fijne motoriek laat te wensen over en ik haat hoofddeksels”, klinkt het bij de finaliste van 'De Slimste Mens'. “Behalve dat van Brian Johnson, dat kan ermee door. Oh, en Cillian Murphy in ‘Peaky Blinders’: ook een aanvaardbaar hoofddeksel, maar daar stopt het. En breek me de bek niet open over georganiseerde religies, wat ze daar allemaal vrijwillig op hun kop balanceren, is te gek voor woorden. De mijter is het bespottelijkst.”

“Ik steven af op een burn-out, ja ja, lach maar. Waarom ben ik anders zo nors als Diogenes en Mark E. Smith in het kwadraat?”, vraagt Delphine zich af. “En waarom haat ik mijn gedichten zo hartsgrondig? Om nog maar te zwijgen over mijn walg voor de kneuterige, kabbelende, allesbehalve zwartgallige gedichten van mijn talrijke rivalen.”