“Als we de bedrijfswagens schrappen, zal de zeespiegel geen millimeter minder stijgen”

Ondanks de goede poging van Tom Lenaerts, was Peter De Roover (N-VA) niet van het scherm te weg te slaan. Met scherpe kritiek op ‘het overspel van Michel’ en ‘zijn citytrip naar Marrakesh’ begeleidde hij de N-VA naar de uitgang. In een interview met Humo heeft N-VA-fractieleider Peter De Roover enkele discussiepunten besproken.

In de situatie rond de humanitaire visa verdedigt De Roover onmiddellijk zijn mede-N-VA’er Theo Francken: “Theo heeft die mensen uit een zeer hachelijke oorlogssituatie bevrijd. De beulen van IS stonden voor de poort. Omdat we hen niet allemaal konden redden, moesten we selecteren. Theo heeft gezegd welke zeven christelijke gemeenschappen dat voor ons hebben gedaan.”

“Dat er tijdens zo’n proces fouten gebeuren, kun je nooit helemaal uitsluiten”, zegt hij. “Maggie De Block zegt dat het onder haar niet was gebeurd en dat klopt: als je geen 1.500 christenen uit Syrië redt, loop je geen risico.”

Ook de kritiek van John Crombez dat het asielbeleid van Francken te soft is, weerlegt De Roover: “Vriend en vijand geven toe dat hij de opvangcrisis van 2015 goed heeft gemanaged. Daarna is hij op allerhande rechterlijke beslissingen gebotst, die hem de handen op de rug bonden. Het frustreerde hem dat hij bijna een toeschouwer werd op zijn eigen beleidsdomein. Ik respecteer de onafhankelijkheid van rechters, maar ze moeten van ons terrein wegblijven.”

De Roover onderstreept het belang om de migratiestroom gecontroleerd te beheersen. Hij vergelijkt de landsgrens met een voordeur: “Als ze altijd openstaat, is het een gat, als ze niet open kan, is het een muur. Onder druk van de kiezer is het besef gegroeid dat Europa een stevige voordeur nodig heeft, omdat het alle binnendeuren heeft weggehaald.”

Hij gelooft dus niet in een deur die altijd wagenwijd openstaat. Daarom maakte N-VA de keuze om het migratiepact niet te ondertekenen: “In het verleden keurden we zulke verdragen automatisch goed. Daar hebben wij nu mee gebroken, en ook in de rest van Europa is dat principe ter discussie gesteld. Dat heeft een scheur veroorzaakt tussen het westen en het oosten.”

Tijdens de regeringscrisis trad De Roover op als het gezicht van N-VA: “Die drie weken waren heel intens, alsof ik voortdurend naast een afgrond wandelde. Eén verkeerde stap kon fataal zijn. Elk slecht gekozen woord kon leiden tot grote krantenkoppen en commotie.”

Ondanks al de commotie rond de val van de regering heeft de N-VA’er geen spijt van de beslissing van zijn partij. “Wij hebben in deze regering af en toe moeten incasseren, maar we zijn geen schotelvod. Als je aanvaardt dat je partners een beslissing door je strot rammen, is het hek van de dam. Als je dat pact goedkeurt, kun je nadien ook geen eisen meer stellen over asiel en migratie die daarmee botsen. En het is toch niet omdat je in de regering zit, dat je met alles akkoord moet gaan? Dan krijg je weer het verwijt dat je plooit voor de macht. Wij zijn nog altijd principiëler dan de traditionele partijen.”

Tom Lenaerts had toen echter minder begrip. In Van Gils & Gasten barstte hij uit tegen De Roover en Kristof Calvo. Na het programma heeft De Roover nog lang met hem nagepraat: “‘Los het op,’ zei hij. Maar in een democratie verschillen we van mening. Wie dat niet wil, pleit eigenlijk voor een dictatuur.”

Volgens De Roover bewijst de keuze voor Dries Van Langenhove als lijsstrekker dat het Vlaams Belang niet uit de comfortzone van het cordon wil treden: “De keuze voor Van Langenhove bewijst nogmaals dat er nog altijd een Chinese muur staat tussen hen en ons. Men zegt altijd dat wij ons laten opjagen door hen, maar het omgekeerde is waar. Zij wilden een controversiële figuur tegenover Theo plaatsen. Net als de andere partijen kijken ze altijd eerst naar wat wíj doen en pas dan reageren ze.”

Wat als de andere partijen zich niet willen aansluiten bij het confederalisme van de N-VA? Dan gaat ze niet zomaar in de oppositie, aldus De Roover: “Dat geschenk geven we hun niet.” Hij beseft ook dat ze op dit moment niet geliefd zijn: “Geliefd zijn we inderdaad niet. Als de kiezer ons onvoldoende gewicht geeft, zullen de anderen proberen om ons buitenspel te zetten.”

“Vanaf nu zal na elke verkiezing de vraag zijn of je in België nog een coherente regering kunt vormen”, zegt De Roover. “Als dat niet kan, moet je kiezen: een brolregering die geen krachtig beleid kan voeren, of confederalisme.” Hij benadrukt ook nog eens dat ze geen ‘gewone’ regering willen vormen met de PS, tenzij die het confederalisme aanvaardt.

Ook aan het klimaatdebat en de jongerenmarsen voegt hij een kritische noot toe: “Maar wat vragen die spijbelende jongeren nu eigenlijk? Dat we bezig zijn met klimaat en milieu? Goed, we zijn ermee bezig. Ik hoor veel onzinnige slogans. ‘Fuck de economie,’ ‘Druk geld bij,’ ‘Stop met appelsienen uit Spanje te eten’: dat zijn geen werkbare oplossingen.”

“Ik verwijt die jongeren niet dat ze spijbelen”, zegt hij nog, “ik heb wel een probleem met ouders en scholen die dat tolereren. Bespreek dat thema thuis en in de klas, met de pro’s en contra’s erbij. Zorg dat jongeren zich beter informeren, laat ze verhandelingen schrijven. Want nu drijven die acties vooral op emoties.” De Roover voegt er nog aan toe: “Mondige jongeren? Graag, maar die mondigheid moet onderbouwd zijn.”

De N-VA’ers kiezen voor ecorealisme: “een serieus klimaat­ beleid, maar met oog voor de kosten en baten. We zijn niet bereid om ongelofelijke in­ spanningen te doen voor een verwaarloosbaar effect. Als we morgen de bedrijfswagens afschaffen om ons geweten te sussen, zal de zeespiegel daar geen millimeter minder door stijgen. Maar ondertus­sen zijn een hoop mensen een stuk van hun inkomen kwijt. Politici moeten rekening houden met verschillende domeinen, in plaats van zich blind te staren op één thema.”