Zussen herenigd dankzij ziekte: “Toen pas drong het tot me door dat ik écht een zus heb”

Ze had helemaal geen idee dat ze ergens op de wereld een zus had. Kim Haelen (47) kwam als baby uit Zuid-Korea naar Vlaanderen en werd hier geadopteerd. Via DNA-onderzoek ontdekte ze nu dat ze familie heeft in de VS. Dat meldt Het Nieuwsblad. Op de plek waar ze ooit te vondeling was gelegd, werden de zussen herenigd. “Als ik had geweten wat dit met mij zou doen, dan was ik al veel eerder op zoek gegaan.”

Drie weken geleden wist Kim Haelen niet eens dat ze een zus. Nu lijkt het wel alsof ze niets anders heeft gekend. “We kennen elkaar nog maar vier dagen, maar ik weet: dit is écht mijn zus. Daarvoor heb ik die DNA-test niet nodig”, vertelt Haelen.

“We delen een hotelkamer, en ik herken zoveel in haar. We trekken dezelfde gekke gezichten, we staan op dezelfde manier in het leven. Het voelt allemaal zo vertrouwd aan.” Allebei houden ze van dansen. Allebei hebben ze een afkeer voor vis. “Het is allemaal erg overweldigend.”

Kim Haelen kwam in september 1972 als baby naar België, waar ze werd geadopteerd door een Vlaams echtpaar. In december 1971 was ze door haar biologische moeder achtergelaten in een treinstation in Daegu, een grote stad in Zuid-Korea.

Volgens de Koreaanse adoptiepapieren was een vrouw van zo'n 30 jaar afgestapt op een andere vrouw, en vroeg ze om haar twee maanden oude baby even vast te houden terwijl ze even naar het toilet ging. De moeder keerde echter nooit terug. Het kindje werd naar een weeshuis gebracht en enkele maanden later geadopteerd.

“Zelf ben ik nooit echt bezig geweest met mijn afkomst”, zegt Haelen. Ze woont nu in Oud-Turnhout en werkt als opvoedster. “Ik heb nooit het idee gehad dat ik op zoek moest. Ik ben opgegroeid in een warm gezin met twee broers en twee zussen. Nu heb ik een man en drie kinderen, en ik miste niets.”

Het was dankzij een medische kwaal dat ze uiteindelijk haar Koreaanse familie op het spoor kwam. “Vorig jaar kreeg ik problemen met een van mijn nieren. Ik besefte dat ik niet wist of er een medische voorgeschiedenis in mijn familie was. Ik wilde meer te weten komen over mijn genetische afkomst: waren er zaken waar ik voor mijn gezondheid beducht voor moest zijn?”

Daarom schreef ze zich in op de website My Heritage, die mensen via onder meer DNA-analyse helpt hun stamboom in kaart te brengen. Vorige maand kreeg ze dan onverwacht nieuws: ze had een oudere zus. Christine Pennell (50), een advocate in Connecticut in het noordoosten van de Verenigde Staten, was twee weken voor Kim Haelen te vondeling gelegd, in dezelfde stad.

“Christine was meteen heel enthousiast. Ze wilde het aan de hele wereld vertellen. Ze had zich een jaar eerder al geregistreerd, en was wél nadrukkelijk op zoek naar familie. Maar ik had tijd nodig, om het allemaal te laten bezinken. Pas na een paar dagen was ik klaar om het aan mijn gezin te vertellen.”

Afgelopen vrijdag ontmoeten de zussen elkaar voor het eerst. Dat gebeurde, symbolisch, in het treinstation waar Haelen vele jaren geleden werd achtergelaten.

“Ik kwam met de trein van Seoel, en zij stond mij op het perron op te wachten. We hadden elkaar al een paar keer gesproken via video call, dus herkende ik haar al toen ik nog in de trein zat. Ik heb onmiddellijk mijn zakken laten vallen, en ik ben haar in de armen gevlogen. Ze huilde. Toen pas drong het tot me door dat ik écht een zus heb.”

Haelen wil nu ook haar biologische ouders vinden. Een moeilijke zoektocht, aangezien ze geen Koreaans spreekt. Samen met een vertaalster van het Belgische vertaalbureau Han Translations en een plaatselijke vrijwilligster, bezochten de zussen onder meer het weeshuis waar Haelen terechtkwam. Ze verspreiden flyers met foto's van hen beiden in de straten van Daegu, in de hoop dat iemand zich herinnert wie ze waren, en hen kan vertellen wie hun ouders waren.

“We zijn al zeer veel te weten gekomen, maar nog niet wie onze ouders waren”, zegt Haelen. ”Het doet me erg veel om hier rond te lopen, en de mensen bijvoorbeeld hier op straat kruiden en eten te zien verkopen. Hoewel het iets is wat ik nooit gemist heb, is het overduidelijk wel een deel van mij.”