'De Twaalf'-acteur Wouter Hendrickx maakt komaf met donkere periode: "Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben"

Het ontbrak Wouter Hendrickx (48) de jongste jaren niet aan werk. Naast op zijn rollen in het theater schitterde de acteur ook in ‘Storm Lara’, ‘Hidden Assets, ‘Alter Ego’ en nu ook in ‘De Twaalf’, dat morgen alweer aan zijn laatste aflevering toe is. En die drukke periode heeft hem zichtbaar deugd gedaan!

Wouter Hendrickx gaf eerder al vaker toe dat hij die structuur nodig heeft en het moeilijk krijgt in periodes van minder werk. De acteur neigde op zulke moment nogal snel naar het donkere. “Maar dat is voorgoed verleden tijd”, zegt hij in Dag Allemaal. “De voorbije jaren zijn de dingen op hun plaats gevallen. Ik ben nu veel rustiger dan vroeger.” En daarin heeft zijn echtgenote Lotte een belangrijke rol gespeeld. “Zij is heel belangrijk in mijn leven en zorgt voor rust in mijn hoofd. Zij is heel sterk en positief, en dat heb ik nodig.”

“Niet omdat ik dat zelf niet ben, maar Lotte heeft mij op bepaalde zaken gewezen die ik misschien uit het oog verloren was”, legt Wouter uit. Nochtans zou hij zichzelf vroeger als “een getormenteerde ziel” hebben beschreven. “Vroeger dacht ik dat ik daar alleen in stond en voelde ik mij een zonderling, maar ik heb ontdekt dat het een fase is waar veel mensen doorheen moeten”, klinkt het nu. “Ik heb geen spijt dat ik die periode heb doorgemaakt, het heeft mij mee gevormd tot wie ik nu ben.”

Intussen heeft Wouter professionele hulp gezocht, wat van hem een andere persoon heeft gemaakt, zowel als vader als als mens. “Tegenwoordig ben ik veel minder bezorgd, en ik weet nu ook dat ik af en toe voor mezelf mag kiezen”, bedenkt de ‘De Twaalf’-acteur zich. “Een paar dagen weg zijn voor het werk, vroeger wrong dat. Terwijl ik nu weet dat iedereen mij dat gunt.”

Niet alleen kwam hij tot het beseft dat hij zichzelf “al die tijd in de weg gestaan” heeft, hij heeft intussen meer zelfvertrouwen gekregen en is ook “gegroeid als mens”. “Vroeger keek ik vaker naar het negatieve en naar alles wat ik niet had, maar ineens besefte ik wat ik wél allemaal heb”, besluit Wouter.