Gisteren stelde
Chérine Mroue haar twee nummers voor in de preselecties voor het Eurovisiesongfestival op Eén. Uiteindelijk koos ze ervoor om zaterdag, in de grote finale, haar kans te wagen met ‘ça m’ennuie pas’. Haar leven ziet er - letterlijk en figuurlijk - rooskleurig uit. Maar dat was niet altijd het geval.
Chérine werd op 3-jarige leeftijd in de steek gelaten door haar vader, die vorig jaar nog overleden is. Alsof dat nog niet zwaar genoeg was, werd bij de ‘Eurosong’-kandidate op jonge leegtijd de diagnose ADHD gesteld. “Ik kreeg vroeger vaak te horen dat ik té was. Té druk. Té luid. Té opvallend”, vertelt ze openhartig in Het Laatste Nieuws. “Ooit zei een leerkracht tegen mij dat hij 'niet in ADHD geloofde, tot hij mij leerde kennen'. Een grapje, maar het kwetste, waardoor ik me vroeger schaamde voor wie ik was.”
“Nu weet ik dat mijn aandoening een soort van superkracht is. Al die zogezegde nadelen zijn mijn sterktes”, beseft Chérine. Daarom wil ze mensen tonen dat “raar zijn” helemaal oké is. Met die focus nam ze deel aan ‘The Voice van Vlaanderen’ en twee keer aan de Franse versie. “Ik was toen écht een bang en verlegen vogeltje op het podium”, bedenkt ze zich.
Pas toen ze werd opgevist door Hans Francken, de producer van CAMILLE en Metejoor, kreeg ze een extra duwtje in de rug. “Hans spoorde me aan om voluit voor het artiestenbestaan te kiezen, en overtuigde me om in het Frans te zingen. Dat is de taal van mijn hart, en die beslissing deed me écht openbloeien”, vertelt Chérine. “Ik hoop dan ook dat ik tijdens 'Eurosong' kan laten zien hoe ik veranderd ben. En als het kan, stuur me dan alsjeblieft naar Liverpool”, lacht ze.