Margriet Hermans heeft er helemaal genoeg van: "Waar gaan we toch naartoe?"

Er is heel wat ophef rond de jeugdboeken van Roald Dahl. De aanstootgevende scherpe kantjes worden weggevijld, vooral verwijzingen naar het uiterlijk van personages. Woorden als ‘dik’ of ‘lelijk’ bijvoorbeeld worden ‘enorm’ en ‘beestachtig’. Margriet Hermans is in ieder geval niet te spreken over deze wending.

“Wat een zever is me dat!”, steekt Margriet Hermans meteen stevig van wal in Dag Allemaal. Haar mening is duidelijk. “Het internet staat vol woorden die nog veel lelijker zijn. Ik weet dat sommige dingen gevoelig liggen, maar je moet leren je daar weerbaar tegen op te stellen. Als we allemaal doetjes gaan kweken, waar gaan we naartoe?”, vraagt de zangeres zich af.

“Ik werd vroeger ook dikwijls als ‘Margriet de dikke’ bestempeld. Dat wás ook zo hé”, gaat ze verder. “Door te zeggen dat ik ‘enorm’ ben, ga ik me echt niet beter voelen, hoor. Dan hoor ik liever ‘gezellig’”, lacht de 68-jarige zangeres. “‘Dik’ klinkt misschien ruw, maar wat ga je anders zeggen? De mens heeft nu eenmaal de behoefte om iets of iemand te beschrijven. Van mij zeggen ze ook dat ik X-benen heb. Tja, als het zo is…”

“Waarschijnlijk mag je binnenkort ook niet meer zeggen dat iemand mooi is, want dan discrimineer je wie níet mooi is. Komaan mannen!”, uit ze haar ongenoegen. “Maar geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om een liedje als ‘Alle mooie mannen zijn zo lelijk’ aan te passen. Wie daar niet tegen kan, moet er maar niet meer naar luisteren”, vindt Margriet.

“Je kan op den duur álles gaan verbieden!”, zegt Margriet verontwaardigd. “Die wokers bereiken door hun arrogantie net het tegenovergestelde van wat ze beogen. Door de taal te willen manipuleren creëren ze een intolerante maatschappij, allemaal mensen met lange tenen”, aldus de zangeres.