Sercan uit 'Big Brother' over andere bewoner: "Ik heb weinig respect voor hem"

Na amper een week heeft Sercan het Big Brother-huis verlaten. Nu kijkt hij met voldoening, maar soms ook weemoed, terug naar zijn deelname.

Magazijnmedewerker Sercan uit Tessenderlo gaf samen met enkele andere bewoners de aftrap van het nieuwe Big Brother-seizoen. Met veel enthousiasme, goesting en energie ging hij de strijd om de prijzenpot aan. Helaas was het BB-avontuur voor Sercan van korte duur, en moest hij na amper een week zijn koffers alweer inpakken.

Open als hij is, deelt Sercan vandaag zijn terugblik van z’n deelname aan onze redactie en geeft hij daarbij zijn ongezouten mening over bepaalde bewoners.

“Ik ben een zeer grote fan van het concept: ‘gooi onbekenden samen in een huis en kijk hoe ze op elkaar reageren.’ Je moet daarbij uit je comfortzone stappen, en laat dat net hetgeen zijn waar ik van hou. Ik ben iemand die zeer graag grenzen opzoekt, ook tijdens het reizen.

Ik dacht bij mezelf: in deze tijden is het zeer moeilijk om een gek avontuur te beleven, dus waarom schrijf ik me niet in voor Big Brother?”

“Eerlijk gezegd bevatte mijn deelname veel pieken en dalen. Ik wist waar ik aan meedeed, ik wist wat ik kon verwachten. Ik ben iemand die heel extravert is. Ik zeg wat ik denk, iets dat in mijn persoonlijke kring erg geapprecieerd wordt. Mensen weten wie ik ben. Ik praat liever meteen iets uit en doe de hard talk in plaats van iets op te kloppen en pas na een bepaalde tijd mijn mening te uiten.  

En dat laatste was voor mij een moeilijk punt in het huis. Enerzijds wilde ik meteen mijn mening uiten, maar anderzijds zag ik onmiddellijk aan de medebewoners dat zij mensen waren die ofwel superhard konden relativeren, ofwel gewoon zichzelf wegcijferden omdat ze niet durfden opkomen voor hun mening. Ik zeg liever meteen waar het op staat dan het voor mezelf te moeten inslikken.

Ik ben het huis binnengestapt met maar een doel: mezelf openstellen. Mijn gedachtegang was: als ik me openstel, wil ik me kunnen amuseren. Het kon altijd gebeuren dat ik er na week een uit zou liggen en ik zou het mezelf dan erg kwalijk genomen hebben als ik me niet kon amuseren in die week. Een korte maar krachtige week, zo zou ik het kunnen samenvatten.”

“Ja tuurlijk! Je hoopt dat het niet zal gebeuren, maar je weet dat het kan. Ik was me daar zeer bewust van en ik stond daaromtrent met mijn voeten op de grond. Het is daarnaast ook jammer omdat je de nieuwe bewoners persoonlijk wil leren kennen.

Ach ja, ik hoop dat het intreden van de nieuwe bewoners ervoor kan zorgen dat ze kunnen zien wat zich in het huis heeft afgespeeld, en dat zij dan ook gaan denken van: ‘hmm, hier klopt iets niet.’ Verder hoop ik dat ze hun eigen spel zeer hard zullen spelen.”

“Eerlijk gezegd: ik hoop dat ze zich amuseren en dat hun connectie oprecht is. Ik denk van wel, aangezien ik tijdens mijn deelname heb gezien hoe Dimi continu de aandacht van Vera opzocht en hoe Vera zich wel aangetrokken voelde tot hem.

Alleen hoop ik dat ze er geen spijt van zullen hebben. De reacties die ik momenteel lees op social media zouden wel eens hard kunnen aankomen voor hen. Zo wordt bijvoorbeeld over Vera gezegd dat ze dit ziet als een tactische zet. En dat is jammer, want mensen weten niet wat bij Vera of bij Dimi speelt.”

“Salar stapte het huis binnen en ik was meteen enthousiast over zijn intrede. Ik had echt niet zoiets van: oei, what the fuck komt er nu weer binnengewandeld? Mijn eerste indruk over hem was meteen goed. Ik vertelde bovendien aan Big Brother dat ik Salar zie als iemand die rechtstreeks uit mijn vriendengroep zou kunnen komen.

Maar toen merkte ik dat hij afstandelijk was tegenover mij en dat er geen enkel moment was waar hij zichzelf openstelde om een band te creëren. Voor mijn eliminatie wist ik dan ook niet dat hij me had genomineerd.

Ik keek terug naar de afleveringen en hoorde wat hij allemaal zei. Zijn enige argument om mij te nomineren was naar eigen zeggen omdat we hetzelfde baardje en kapsel hadden en dezelfde schoenen droegen. Hij zou me iedere week nomineren. En dat terwijl hij zich geen enkel moment heeft opengesteld naar mij toe.

Het is een persoonlijke aanval, geen gamemove. Hij was geïntimideerd door mijn aanwezigheid. En daarom heb ik niet zo veel respect naar hem toe. Ook de manier waarop hij het spel speelt, zint me niet. Deze man speelt het heel sluw. Het past gewoon niet in hoe ik het zou gespeeld hebben.”

“Kristof is iemand die zorgt voor de groepssfeer. Samen met hem wilde ik voor die sfeer zorgen. Het is jammer dat hij dan wordt bestempeld als ‘té aanwezig’, maar je kunt blijkbaar nooit goed doen voor mensen. Ik vond Kristof een geweldige kerel.

Achteraf vernam ik iets over de commentaar die hij in het huis gaf, zogenaamde vrouwonvriendelijke praatjes. Ik heb daar absoluut niets van meegekregen in het huis. Ik heb dat niet gehoord. Ik zag Kristof als een goede man.

Toen ik de reacties las, begon ik eerlijk gezegd wel even te twijfelen. Maar wanneer ik de lives bekeek, zag ik terug de goede Kristof. Mensen vergeten dat je in een huis verblijft waar elke camera op jou wordt gericht en elke scheet wordt opgenomen. Dus ja, praatjes die gemaakt worden onder de boys, worden onder het vergrootglas gelegd.

Ok, er zijn zaken die niet gezegd hoefden te worden, zoals ‘raper’. Ik weet niet wanneer dat precies gezegd is geweest. Ik heb alleen een afbeelding gezien met de uitspraak die hij heeft gemaakt.”

“Ik vind het jammer dat mensen net dat eruit pikken, want ik heb al meermaals gezegd dat ik ben opgevoed door een alleenstaande moeder en ik ben een moederskind. Ik durf daar ook voor uitkomen. Een paradijs ligt onder de voeten van een vrouw.

Mijn vrienden en familie weten dat ik respect heb voor vrouwen, dus ja, wat de mensen daarvan vinden, laat me koud. Ik weet wie ik ben. En zoals ik eerder al vermeldde: met de boys is er een opmerking gemaakt, dat klopt. Wij zijn bovendien van Limburg, dus onze woordenschat is misschien een beetje platter.

Het was helemaal niet respectloos bedoeld. Ik heb erg veel respect voor vrouwen doordat ik mijn moeder als een sterke vrouw zie. Ach ja, mensen hebben altijd wel een mening.”

“Ik blijf erbij: Kitty is en blijft een geweldige vrouw. Haar hart zit op de juiste plaats en ik ben ervan overtuigd dat ze buiten het huis een topvrouw is. Ze zorgde goed voor ons en kookte bovendien voor haar medebewoners. Alleen, we zitten 24/7 met elkaar opgescheept en dan kunnen karakters wat botsen met elkaar. En dat was het geval bij mij en Kitty.

Je bent prikkelbaar want je hebt alleen elkaar. Kitty is iemand die een zeer sterke mening heeft. En dat is goed dat mensen zo zijn, daar hou ik van. Maar haar onderbrekingen, dat is iets waar ik tegenaan botste en dat heb ik dan ook laten merken in het huis. Verder kan ik niets slechts over Kitty zeggen.”

“Met Grace. Wij konden het erg goed met elkaar vinden, net zoals broer en zus. Maar ook met Tobias had ik een band. Met hem kon ik echt diepere en oprechte gesprekken voeren. Ik wist ook wat ik aan hem had.”

“Mocht ik gewonnen hebben, dan had ik het geld gespendeerd aan een groot avontuur. Ik denk daarbij aan reizen, of misschien wel iets opstarten in het buitenland. Alleszins zou ik het gebruikt hebben om mijn dromen waar te maken. Ik wilde de wereld ermee ontdekken.”

“De voorspelbaarheid tijdens de lives steekt de kop op. De groepjes die zijn gevormd, het continue gefluister... Ik hoop dat mensen hun eigen spel gaan spelen en niet naïef gaan optreden, en dan heb ik het onder andere over Nawel.

Tobias, Grace, Vera of Kristof zijn volgens mij wel echte kanshebbers, maar ik denk dat de nieuwe bewoners ook wel gaan zorgen voor wat beweging in het huis. En wanneer de maskers gaan afvallen, gaan er nieuwe dingen gebeuren.”