Michel Wuyts blikt bij Sporza terug op Milaan-Sanremo. Julian Alaphilippe won dan wel, maar het was toch ook een succesvolle editie voor de Belgen.
Oliver Naesen eindigde als tweede,
Wout Van Aert werd zesde.
"Ik heb me erop betrapt dat ik thuis rechtveerde en Oliver Naesen over Julian Alaphilippe wilde schreeuwen", zegt Michel Wuyts. "Het Merckx-fannetje dat ik vroeger was, kwam weer naar boven. Was Naesen toch maar blijven zitten beneden aan de Poggio. Milaan-Sanremo is een nietsontziende koers. Elk manoeuvre kan fataal zijn, behalve voor de beste."
"Naesen heeft het perfect gedaan en een uitermate intelligente koers gereden. De toprenners van geen vin gelost. Behalve dus op het moment dat Matthews en Dumoulin op het punt om stonden aan te sluiten, is hij in de laatste kilometer van de afdaling een poging gaan wagen. Daar dacht ik: "Wat doe je nu?" Het kan een rol gespeeld hebben."
Van Aert
Ook Van Aert maakte indruk. "Het is de eerste keer dat hij samen met Wout van Aert meedoet voor winst in een klassieker. Sprinten met de finish in zicht? Dat konden ze vorig jaar niet", weet Wuyts. "Bij Van Aert was ik vooral gecharmeerd door het gracieuze waarmee hij rondreed. Geen krimp in de afdaling, meespelen in het spel, nog overschot in het vat van energie, ..."
"Die reactie op Trentin had hij misschien niet moeten doen. Maar voor hetzelfde geld zijn ze samen weg en rijden de achtervolgers het gat niet meer dicht."